Lustrzana rzeczywistość

Rzeczywistość, której doświadczamy, ma naturę zwierciadła - odbija dokładnie to, co do niego wysyłamy. Nie możemy oczekiwać od lustra uśmiechu, jeżeli sami stoimy przed nim ze skwaszoną miną. Świat działa dokładnie w taki sam sposób, może pokazać nam wyłącznie to, co my sami najpierw jemu prezentujemy.

"Zgadnij, jaki jestem?"

Świat nieustannie gra z człowiekiem w pewną grę, w której pyta go "jaki jestem?". Każdy udziela odpowiedzi zgodnie z własnymi przekonaniami, myślami czy postawami. Jedna osoba powie "jesteś bezpiecznym miejscem", druga natomiast stwierdzi "jesteś okropny i straszny". Najciekawsze jest to, że każda odpowiedź wygrywa, ponieważ świat na wszystko odpowiada "tak! masz rację!".

Jeżeli człowiek jest pełen negatywnych przekonań na temat życia, innych ludzi i samego siebie, świat nie ma innego wyjścia, jak tylko dostarczyć potwierdzenia tych założeń. To z kolei wywołuje w człowieku falę negatywnych emocji, które ponownie wzmacniają niekorzystne przekonania. I tak w kółko. Jeśli zawsze myślimy w pesymistyczny sposób i spodziewamy się najgorszego możliwego scenariusza, to najpewniej właśnie ten scenariusz się zrealizuje, ponieważ zasilamy go swoją energią, wybierając niekorzystny wariant rzeczywistości. Przyczyna nie znajduje się jednak na zewnątrz - w ludziach, w pracodawcy, w politykach czy w pogodzie. To nasze negatywne nastawienie przenosi nas dokładnie tam, gdzie najbardziej nie chcieliśmy się znaleźć.

Dobra wiadomość jest jednak taka, że w drugą stronę działa to dokładnie tak samo. Ludzie, którzy są w głębi serca przekonani, że świat jest dobrym miejscem, pełnym kochających ludzi, właśnie tego będą doświadczać. Wysyłając do lustra wdzięczność, radość, ufność, odwagę czy miłość, odbicie widoczne w rzeczywistym świecie będzie takie samo. Świat się nigdy nie myli, daje człowiekowi zawsze dokładnie to, co ten sam dla siebie wybrał.

Błędne koło w iluzji odbicia

Człowiek, który nie rozumie, że w odbiciu lustra widzi samego siebie, znajduje się pod całkowitą władzą zewnętrznych okoliczności, wierząc, że nie da się nic zrobić, aby je zmienić. Ale Transerfing zakłada, że świat to tylko iluzja, pewna atrapa, którą można w każdej chwili zmodyfikować. Każdy, kto wyraża niezadowolenie z tego, co widzi w lustrze, wpada w błędne koło, które można wyrazić poniższym procesem:

obserwowanie rzeczywistości → wyrażanie negatywnej postawy → utrwalenie przez zwierciadło negatywnej postawy w rzeczywistości

W ten sposób kształtuje się pętla sprzężenia zwrotnego, bowiem rzeczywistość jest wynikiem naszych myśli i emocji na jej temat, ale jednocześnie obserwowanie w świecie tego, czego nie chcemy, wywołuje kolejną falę negatywnych myśli i emocji. Zasada zarządzania rzeczywistością w teorii jest prosta: wystarczy obrócić to koło w przeciwnym kierunku, najpierw obserwować siebie, a dopiero potem lustro. Zacząć wysyłać pozytywne myśli i emocje, a jednocześnie nie reagować na obraz, który nam się nie podoba - wtedy nie dojdzie do jego utrwalenia.

Zarządzanie rzeczywistością

Każdy człowiek, który reaguje emocjonalnie na obraz w lustrze, próbując go zmienić, podobny jest do małego kotka, nerwowo usiłującego przegonić własne odbicie. Próby zmiany obrazu poprzez walkę z rzeczywistością są niczym malowanie uśmiechu na lustrze flamastrem lub - jeszcze gorzej - gwoździem. Aby odwrócić lustrzane koło na naszą korzyść, należy przestrzegać poniższego procesu:

wyrażanie pozytywnej postawy → utrwalenie postawy w rzeczywistości przez zwierciadło → obserwowanie rzeczywistości

Jaki jest tego rezultat? Człowiek odwraca uwagę od niezadowalających okoliczności (przez co przestaje je zasilać), a zamiast tego celowo i świadomie kreuje pozytywny obraz, który wysyła do lustra, a ono nie ma innego wyjścia, jak tylko odbić tę emisję i dostarczyć pozytywnego doświadczenia. Jest to metoda pozwalajaca na wyjście z błędnego koła. Kiedy człowiekowi udaje się przejąć kontrolę nad tym, jaką postawę przyjmuje względem życia i robi pozytywny krok w stronę świata, świat również zaczyna kroczyć w kierunku tego człowieka. Tutaj niezbędne jest opanowanie umiejętności wchodzenia w rolę obserwatora, który nie kieruje się emocjami, a świadomym wyborem tego, czego chce doświadczać.